“Teamgevoel vind ik belangrijker dan winnen”
Op 8-jarige leeftijd begon Roos Steijsiger (16) niet met voetballen, maar met ritmische gymnastiek. Daarna volgde dansen, en schaatsen. Tijdens het jaarlijkse schoolvoetbal bleek dat ze een aardig balletje kon trappen, dus werd ze gevraagd om aan te sluiten bij MO13-1 van Oranje Wit. Dit jaar gaat ze spelen als laatste vrouw in de MO20-1 en is ze trainster van het elftal waar ze zelf ooit begon. “Die meiden in dat team zijn zulke lieve schatjes, je ziet ze gewoon opgroeien.”
“Ja, je zegt inderdaad laatste vrouw bij ons”, legt Roos lachend uit. “En dat zijn natuurlijk niet de enige verschillen met het mannenvoetbal. De mannen hebben meer kracht en het niveau daar ligt hoger, dat zie ik ook wel. Ik ben niet blind! Maar geef het iets langer de tijd en je zult zien dat het verschil minder gaat worden.” Snel laten we de eeuwige discussie rusten en gaat het gesprek verder over teamgevoel.
“Die meiden zijn zulke lieve schatjes”
Sfeergevoelig
Nadat Roos begon bij MO13-1 probeerde ze het voetballen nog een jaar te combineren met haar andere twee sporten, maar dat werd een beetje te veel van het goede en ze besloot zich helemaal te focussen op voetbal. Het afgelopen seizoen heeft Roos echter niet gevoetbald. Ze legt uit: “Ik ben heel gevoelig voor sfeer en dat miste ik het seizoen ervoor. Daardoor maakte ik ook meer fouten, dat ging dan weer in mijn hoofd zitten. Daarbij had ik het erg druk met het vwo en dat alles maakte dat ik even een jaartje gestopt ben.” De break en de verandering van niveau op school (havo) deden haar goed en ze heeft weer vertrouwen in het aankomende seizoen. “Daar heb ik zeker zin in. Het is een gezellig team, dat ook buiten het voetbal leuke dingen doet met elkaar. Dan groei je als team en dat vind ik belangrijk. Ik presteer het best met een goede ‘vibe’ en ik vind teamgevoel belangrijker dan winnen. Maar uiteraard doe je er wel alles aan om te winnen”, zegt Roos, die dat gevoel nu ook probeert over te brengen op de jonge meisjes die ze traint.
“Ik haal er echt voldoening uit”
Lach op mijn gezicht
“Ik train de MO13-1 samen met Fé van Heusden en het is echt heel leuk om te doen. Ze zien ons als voorbeeld en ze nemen ons in vertrouwen. Hele verhalen krijgen we te horen, over school, vriendjes en problemen waar ze mee zitten. Er is één meisje bij dat mij elke training een complimentje geeft. Dat is toch lief!” Roos vertelt vol trots verder: “Die meiden zijn zulke lieve schatjes en het is zo mooi dat je ze ook op ziet groeien. Ook in mentaal opzicht. We speelden laatst een wedstrijd waarin ze werden uitgescholden en neergehaald, maar ze gaven niet op. Dat hebben ze met elkaar goed doorstaan!” Ze vindt training geven dus heerlijk om te doen, maar zou ze het verkiezen boven zelf voetballen? Roos: “Ja zeker. Want ik haal er echt voldoening uit. Ik krijg echt een lach op mijn gezicht als ik zie hoe blij die meisjes zijn op de training. Daar doe je het voor!”
