“Steunpilaar van Oranje Wit”

Pieter Bok (61) is een vertrouwd gezicht achter de bar op zaterdag en op donderdagavond. Van zijn  61 levensjaren heeft hij er maar liefst 53 toegewijd aan zijn geliefde club, en gezien zijn lengte kun je hem met recht een steunpilaar van Oranje Wit noemen. En dat is niet het enige waar hij zijn ziel en zaligheid in stopt. Want doordeweeks vervult hij met dezelfde passie zijn rol als conciërge op de Hans Petrischool. “Het is opmerkelijk hoe vergelijkbaar het werken op school en achter de bar is.”

In een gesprek met Piet wordt de verbindende factor tussen werk en privé al snel duidelijk. “Ik vind het niet erg om het mensen naar hun zin te maken. Die gastvrijheid zit nu eenmaal in mij en dat komt goed van pas in beide functies”, legt hij uit. En dat alles met een glimlach en altijd tijd voor een dolletje.

Donderdagavond
Hij werd 25 jaar geleden gevraagd door – de door Piet legendarisch genoemde – Jan Willem Mol om een bardienst te draaien. Piet: “Een geweldige man waarvoor ik dat graag wilde doen. Maar voor je met je ogen knippert, sta je er ineens 25 jaar!” Samen met zijn onafscheidelijke vriend Wim Brand spenderen ze heel wat uurtjes achter de bar. “Ja we voelen elkaar goed aan en dat werkt prima. Ik vind de donderdagavond het leukst, een echte clubavond. Dan zijn er soms gewoon 80 man binnen! Ik denk dat we een zwembad kunnen vullen met het aantal biertjes dat wij hebben getapt de afgelopen jaren”, zegt Piet. En hij voegt er lachend aan toe: “Getapt hè, niet gedronken!”

“Maar voor je met je ogen knippert, sta je er ineens 25 jaar!”

Dienstbaar
Bardienst is volgens Piet meer dan alleen een paar drankjes in schenken. Piet: ”Mensen nemen je in vertrouwen. Komen met verhalen naar je toe en je bent ook een luisterend oor. Noem het dienstbaar zijn, maar het geeft mij gewoon een goed gevoel.” Soms mensen aanspreken op hun gedrag hoort er ook bij. “Ja, ik stuur die jonge gasten regelmatig terug om de lege glazen mee te nemen, anders krijgen ze niks. Een beetje opvoeden hoort er bij!”, zegt hij met een glimlach. En ook daar zie je de vergelijking met school weer terugkomen. “Ik vind het belangrijk om een veilige en vertrouwde plek te creëren waar de jongeren kunnen leren en groeien. Het geeft mij voldoening”, licht hij toe.

“Dat weet niemand, maar ik begon als een scorende spits.”

Keeper
Kampbegeleider, keeperstrainer, barman en vaste omroeper tijdens het rad van fortuin op de Mathijs Mensendag. Piet heeft een heleboel gedaan, maar we zouden bijna vergeten dat hij ook nog gewoon heeft gevoetbald. Piet: “Dat weet niemand, maar ik begon als een scorende spits. In de junioren ben ik pas gaan keepen. Ik had wel potentie en heb ook een paar wedstrijden in het eerste gekeept, maar heb er niet voldoende aan gedaan om er alles uit te halen. Daar heb ik wel een beetje spijt van.” Maar de jaren erna, in het mooie vierde elftal, maakten veel goed. “Dat was een geweldige tijd, met goede voetballers en een hoop lachmomenten. Ik hield nooit de 0, dus dat werd wel een dingetje in de groep. Stonden we een keer met 9-0 voor, hebben die mafkezen mij met mijn handschoenen vastgemaakt aan de goal; ik kon geen kant op! Toen werd het uiteraard … 9-1”, mijmert Piet, die een magazine zou kunnen vullen met mooie verhalen. Benieuwd naar die verhalen? Vraag hem ernaar aan de bar!