“Vrijwilligerswerk is niet vrijblijvend”

Op de vraag of ze het erg vindt om een beetje in het zonnetje gezet te worden, antwoordt Karin Bosman (54): “Give credit where credit is due.” Ze vindt dat de vereniging sowieso een team effort is, dus het hoeft van haar niet per se. 29 jaar geleden – toevallig precies op de dag van dit interview – kreeg ze verkering met Louis en dus kun je concluderen dat ze ook al zo lang lid is van de club. “Nee, ik ben geen lid”, zegt ze lachend, “oh ja wel, sinds vierenhalf jaar van de tennis!”

Ze is moeder van Lars (21), die in het derde speelt, en Sanne (22). Laatstgenoemde steelt altijd de show bij de jaarlijkse boutdraaimiddag. Vierenhalf jaar geleden is Karin bewust gestopt met werken om Sanne, die het syndroom van Down heeft, te ondersteunen bij het vinden van een baan en een woning. Beide is gelukt: Sanne heeft inmiddels een baan én een eigen huis in Zwijndrecht, waar ze begeleid zelfstandig woont. Sanne is een verrijking van het gezin en iedereen is gek op haar. Lars zegt nu al dat hij voor altijd voor z’n zus gaat zorgen.

“Lullen voor spullen”
Sinds een aantal jaren is Karin bevriend met Conny Louwman, die haar vroeg om als vrijwilliger mee te doen met de Mathijs Mensendag. “Ja, ik kan geen nee zeggen tegen haar hè”, zegt ze bijna verontschuldigend. Het beviel zo goed dat er al gauw meer dingen volgden. Bardiensten op zaterdag en woensdagavond en de legendarische boutdraaimiddag. Al pratend komen we erachter dat ze tegen wel meer mensen geen nee kan zeggen. Maar dat is niet erg, want ze vindt het leuk om de club te helpen. Daarin neemt ze, volgens eigen zeggen, niet de voortrekkersrol, maar meer een ondersteunende.

Die voortrekkersrol heeft ze dit jaar voor het eerst wel op zich genomen om bij Oranje Wit een meidentoernooi te organiseren. Er moest subsidie worden aangevraagd in het kader van ‘Dordrecht 800 jaar stad’, alle verenigingen moesten worden aangeschreven en er moest geld worden binnengehaald om het evenement te laten slagen. “Lullen voor spullen”, zegt ze lachend en legt uit dat ze daarin al ervaring had opgedaan met het geregel voor de woning van haar dochter. Ook toen moesten de ouders geld inzamelen in hun eigen netwerk om onder andere de gemeenschappelijke ruimte in te richten. Wellicht had ze beter niet kunnen benoemen dat ze daar goed in is, want nu wordt ze vast vaker gevraagd voor dit soort dingen… Helaas is het toernooi door corona en de daarbij behorende RIVM-restricties niet doorgegaan, maar volgend jaar gaat het zeker door!

Warme sfeer
Karin heeft een duidelijke mening over vrijwilligerswerk: “Mensen moeten dingen vrijwillig doen, maar niet vrijblijvend.” Volgens haar is de club daarin de laatste jaren zeker professioneler  geworden. “Daardoor krijg je ook minder eigen clubjes binnen de vereniging”, vervolgt ze, “maar dat hoeft niet te betekenen dat dat ten koste gaat van de warme sfeer en het familiegevoel op de club.” Op de vraag of ze daar een voorbeeld van kan geven, reageert ze resoluut: “Robine! Het moment waarop Harry Norbruis het Feyenoord-shirt aan haar gaf, staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. Zo’n mooi gebaar, prachtig!”

Naam: Karin Bosman
Leeftijd: 54 jaar
Jaren bij de club: 29 jaar
Dagelijks leven: teveel om op te noemen (zie verhaal)
Oranje Wit in één zin: een warme familie/vriendenclub